​

Monique Velzeboer studeerde aan de fotoacademie in Amsterdam. Daar ontdekte ze haar grote passie voor portretfotografie. Portretfotografie in een zuivere vorm. Volledig ingezoomd op de mens.

Tijdens de ontmoeting tussen mens en lens fotografeert ze net zo lang totdat ze die ene blik vangt. De blik die het mooiste uit de geportretteerde naar boven haalt. Kracht laat zien, een gulle lach of juist een innemende kwetsbaarheid. 

Ze vindt haar drijfveer voor fotograferen in haar eigen leven. Zo portretteerde ze Nederlandse olympische gouden medaillewinnaars voor een kalender van het Liliane Fonds. Ook reisde ze tien jaar lang voor hetzelfde fonds naar verschillende ontwikkelingslanden. Voor fotoreportages van kinderen met een handicap. Het zijn stuk voor stuk krachtige portretten geworden. Portretten waar je naar blijft kijken. En die allemaal gemaakt zijn vanuit haar rolstoel, waar ze - zelf ook oud-olympisch kampioen - na een sportongeval in terechtkwam.